تأثیر تجربۀ زیسته بر ماهیت عناصر روایت (مطالعۀ موردی من زنده‌ام )

روایت تجربۀ زیستۀ نویسنده، چه تأثیری بر شکل­گیری ماهیت عناصر روایت دارد؟ هدف این پژوهش شناخت تأثیر تجربۀ زیستۀ بر شکل­گیری ماهیت عناصر روایی است. برای مطالعۀ موردی، من زنده­ام برگزیده­شد که روایت تجربۀ دوران اسارت نویسنده است. شیوۀ پژوهش، متن پژوهی است. یافته­ها نشان می­دهند که؛ روایت از آن­جا که برآمده از تجربۀ زیسته نویسنده است، توانسته به‌خوبی از عهدۀ پردازش پیچیده و عمیق عناصر روایی برآید و نویسنده را از کاربرد شگردهای داستان­پردازی بی­نیاز کند. شخصیت­های داستان نه برساختۀ خیال، بلکه انسان­های واقعی هستند. عنصر حقیقت­مانندی در بالاترین حد تأثیرگذاری است. گزینش زاویه دید اول شخص راوی قهرمان در انتقال دلهره­های هولناک آمیخته به امید نقش اساسی دارد. شهرهای جنگ­زده، جبهه­ها، اردوگاه اسیران صحنۀ واقعی رخدادها هستند. گفتگو­ها و تلاش برای دستیابی به اخبار جنگ بخش چشمگیری از حوادث هستند. چالش­­های پیوسته و سهمگین شخصیت­ها در مرز مرگ و زندگی، جریانی مدام از کشمکش­های درونی، بیرونی، ذهنی، جسمانی و عاطفی پرقدرت آفریده وگره­افکنی­ها و بحران­ها و تعلیق پرتوانی را شکل­­داده و رخدادهای پیش­بینی­ناپذیر پیرنگ را استوار و سرشار از کشمکش، تعلیق و پویایی کرده و خواننده را در دلهرۀ مداومی نگاه­ می­دارد. در نتیجه؛ این یافته­ها، تأثیر عمیق و بنیادین محاکات تجربۀ زیسته بر شکل­گیری ماهیت عناصر روایی را آشکار­ می­کند.